Prawo karne skarbowe
Uważasz, ze znalazłeś się w pułapce, z której nie da się wyjść? Zespół adwokatów, radców prawnych oraz współpracujących doradców podatkowych pomoże Ci znaleźć najbardziej optymalne rozwiązanie Twego problemu.
Prawo karne skarbowe reguluje sposób ponoszenia odpowiedzialności za przestępstwa i wykroczenia skarbowe. Wykroczeniem skarbowym jest czyn zabroniony przez kodeks karny skarbowy, zagrożony karą grzywny, jeżeli wartość uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności Skarbu Państwa nie przekracza pięciokrotności minimalnego wynagrodzenia w dacie popełnienia czynu. Przestępstwem skarbowym jest czyn zabroniony przez kodeks karny skarbowy, zagrożony karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności.
W sprawach karnych skarbowych kluczowe znaczenia ma często okoliczności cywilnoprawne. Osią sporu między podatnikiem a organem podatkowym jest często kwestionowanie przez organ podatkowy faktu zawarcia przez podatnika umowy prawa cywilnego (najczęściej umowy sprzedaży) i co za tym idzie kwestionowanie wystawionej w związku z taką umową faktury, jako tzw. faktury pustej. Prawo karne skarbowe powoduje, że spór ten przenosi się grunt odpowiedzialności karnej. Podatnik w postępowaniu karnym skarbowym staje się oskarżonym a finansowy organ dochodzenia występuje obok prokuratora w roli oskarżyciela publicznego.
Oskarżonemu w sprawie karnej skarbowej przysługują podobne uprawnienia jak oskarżonemu w procesie karnym. W szczególności to na oskarżycielu publicznym spoczywa obowiązek udowodnienia winy. Specyficzna sytuacja rodzi się jednak w związku z postępowaniem podatkowym, jeżeli toczyło się w danej sprawie.
Organy podatkowe najpierw, w postępowaniu podatkowym, stwierdzają że podatnik nie wpłacił podatku w należnej wysokości. Na tę okoliczność wydawana jest decyzja podatkowa, zobowiązująca podatnika do zapłaty określonej kwoty podatku. Następnie organ podatkowy, występujący w postępowaniu karnym skarbowy w charakterze oskarżyciela publicznego, wysuwa argument, że oskarżony jest winien zarzucanego mu czynu ponieważ, we wcześniejszym postępowaniu podatkowym stwierdzono, że oskarżony nie uiścił podatku w należnej wysokości. Oczywiście sam tok rozumowania nie jest błędny, co więcej, wykazanie, że podatnik nie zapłacił podatku w prawidłowej wysokości jest elementem koniecznym dla przypisania odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe. Nie można jednak zapominać, że zapłacenie podatku w zbyt małej wysokości nie jest tożsame z popełnieniem przestępstwa skarbowego.
Do skazania za przestępstwo skarbowe konieczne jest wykazanie, że oskarżony wypełnił wszystkie znamiona czynu a nie jedno. Samo nie zapłacenie podatku w należytej wysokości nie musi przesądzać kwestii odpowiedzialności karnej skarbowej. W odniesieniu do danego czynu opisanego w Kodeksie karnym skarbowym dla przypisania odpowiedzialności trzeba udowodnić wszystkie znamiona opisane w danym przepisie.
